Menu
2016, za nama, godina je kao nijedna druga, čiji smo simbolički kraj priželjkivali u neverici i strepnji. Počela je odlaskom, večitih mladića svetske i nacionalne pop kulture, Bouvija i Gage Nikolića i nakon toga se razdelila na dva toka, na muziku i film. Princ, Leonard Koen, Šeroun Džons, Džordž Majkl na jednoj, a Marinko Madžgalj, Đorđe Jelisić, Milorad Mandić, Bata Živojinović i Mira Stupica na drugoj, ovdašnjoj strani.
Kao savremenici ikona te pop kulture, shvatili smo da je vreme prolazna kategorija, ali da smo kao društvo, na autotestu kulture sećanja, spram njihove zaostavštine. A ostali smo bez dovoljno ulica, trgova i dvorana koje bi po njima nazvali.
Pa ipak, Dragan Nikolić dobio je bioskop sa svojim imenom i logom u centru Starog grada, tamo gde smo patili za nedostajućom mrežom sala Beograd filma. Kao repertoarski, zaživeo je sa prikazana 22 premijerna domaća igrana filma, 2 dokumentarca i 22 kinotečka omaža boljoj tv prošlosti televizijskih drama, kroz portrete Nikolićeve, glumačke generacije.
Tu gde se taj bioskop nalazi Parobrod Vas poziva na biografsku izložbu sačinjenu od kartica i fotografija Gaginog života, zasnovanu na monografiji “Gospodin mangup” (generalnog pokrovitelja Grand kafe i izdavača Laguna), Radmile Stanković i urednika fotografije Goranke Matić, pratećoj reviji Nikolićevih odabranih filmova, obogaćenoj, njegovim ličnim predmetima kroz nesebičnu podršku Draganove supruge, velike Milene Dravić, sve pod metaforičnim imenom “Vikipedija” jer i njemu i sebi dugujemo, to osnovno poznavanje opšte kulture, čiji je on, neizostavni deo.
